Happening op de catwalk!
Fashion = Beeldende kunst!
Een jurk als statement, happening op de catwalk.
Vorige week werd ik op aangename wijze verrast door kunst- en modehistorius Nienke van Hijum die in haar lezing stelde dat mode een kunstvorm is. In haar presentatie zette ze deze bewering krachtig in en liet ze zien dat beeldende kunst meer omvat dan architectuur, schilderij of sculptuur. Mode kan ook een autonome kunstvorm zijn! Het model wordt letterlijk en figuurlijk de drager van de nieuwste kunstvorm ‘Fashionart’.
In een sterk schommelend kunstlandschap doen couturiers steeds meer moeite om de afstand tussen mode en beeldende kunst te overbruggen. Modeshows krijgen steeds meer het karakter van een happening en ze pakken groots uit met show en spektakel; een achtbaan of douches op de catwalk, ronkende motoren die af en aan rijden, niets is te gek. Van de modellen wordt veel gevraagd: de scharminkeltjes lopen in bijzondere constructies en verworden tot levende kunstwerken.
Viktor en Rolf bedienen zich in hun herfst/winter collectie 2015 van stoffen met prints van schilderijen in combinatie met schilderijlijsten. Ze maken draagbare schilderijen. Als het model aan het einde van de runway is, wordt het model uit haar creatie geholpen en krijgt het werk een plek aan de muur.
In het jaar dat in het teken van het 125ste sterfjaar van Vincent van Gogh staat, gaat het ontwerpduo nog een stapje verder. In samenwerking met Vlisco werden stoffen ontworpen, met bloemen als basispatroon. De kleuren van de stoffen zijn geënt op het Zuid-Franse kleurenpalet van Vincent; felle gele, blauwe en groene kleuren aangevuld met 3D bloemen. En zo worden de modellen de incorporaties van de schilderijen, compleet met strohoeden. Zijn ze paradijselijke vogelverschrikkers geworden of zonnenbloemen? Zwaar, over de top, natuurlijk, maar een geweldig statement en eerbetoon.

Viktor en Rolf, Van Gogh, 2014
In 2013 maakte ik een presentatie waarin de sublieme schoonheid van afval centraal stond. In dat opzicht kent de creativiteit van ontwerper Martin Margiela (1957) geen grenzen: een jurkje van haarkammetjes en een topje van verweesde handschoenen. Bijzonder is een jasje vervaardigd van de plastic stengeltjes waarmee een prijskaartje aan een kledingstuk wordt bevestigd en dat toont als een zacht bontje: geniaal.
Ik vermoedde het eigenlijk al, maar nu weet ik het zeker: mode en beeldende kunst zijn familie!

Maison Martin Margiela
Dat de mode ontwerpers nieuwe wegen zoeken is begrijpelijk
Er zijn hele goede voorbeelden van kleding die vooral draagbaar is
Dat zijn voor sommige ontwerpers echt een uitgangspunt
Wat de plaatjes op de blog laat zien dat niks te gek is……………maar wanneer doen we dit aan???????????????????
In 1965 was de mode ontwerper Yves Saint Laurant al bezig om architectuur / schilderkunst in de mode te brengen door zijn beroemde Mondriaan jurk
Goh Odette, dit is een wel zeer opmerkelijke overeenkomst! Prachtig.