Mijn oog valt onmiddellijk op het artikel in de NRC van donderdag 27 februari, achterzijde. Het gaat over een kunstwerk van Marc Mercuur, waar ik als drager van de naam Le Canard natuurlijk het affiche van heb aangeschaft. Hoe eenvoud, schoonheid en kunst van het kijken samenvallen! Geniaal.
Ik citeer:
“De gebogen lijn van een ouderwetse, houten kleerhanger. Vervolgens het haakje opzij verplaatst met de punt naar buiten: meer had kunstenaar Marc Mercuur niet nodig voor een subtiel kunstwerk, Ein geheten, Fries voor Eend (1995). Sinds 2004 is het te bewonderen in Museum Belvedere bij Heerenveen.
Met Ein is iets aan de hand. Meer specifiek: met het eendenoog. Op de website van het museum staat het werk oogloos afgebeeld. Maar volgens conservator Han Steenbruggen bezat de oorspronkelijke eend, in het atelier van Mercuur, als oog een spijker in de muur.
Onlangs ontdekte een museumbezoeker dat iemand in Museum Belvedere een oog met potlood had toegevoegd.
Dat klopt niet, want officieel bestaat Ein uit “hout en ijzer”; het grafiet van het potlood hoort daar niet bij.
Conservator Steenbruggen ging op onderzoek uit en paste het aan: “Nu kijkt de eend inmiddels weer met een ijzeren oog.”
Kunsthistorisch gezien spreken we desondanks over drie versies van Ein: zonder oog, met potloogoog en ijzeren oog.”
Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om goed te kijken.